Odkrywca: Scopoli Rok: 1772 Nie wymaga rejestracji
Nazwa łacińska: Argiope bruennichi
Nazwa polska: Tygrzyk paskowany
Synonimy / nazwy nieaktualne: -
Biotop: np. Namorzyny, lasy liściaste, Konary, itp
Aktywność: Dzienna
Siła jadu: Słaby jad (porównywalny z jadem pszczoły)
Środowisko życia: Nadrzewny
Temperatura °C: np.W dzień XX°C, w nocy nie niżej niż YY°C
Wilgotność powietrza %: np. W dzień XX-ZZ%, w nocy nie niżej niż XX-VV%.
Typ terrarium: Tropikalne
Wielkość terrarium: 10x10x10cm
Temperament: Łagodny
Szybkość ruchu: Powolny
Typ włosków parzących: Brak włosków parzących
Odnośnik do opisu: Argiope bruennichi - tygrzyk paskowany
Opis pobrany z: Argiope bruennichi - tygrzyk paskowany - ptaszniki - ptasznik.pl
Zdjęcia mojego wykonania:
CAM01488.jpgCAM01489.jpgCAM01491.jpgCAM01492.jpg
Tygrzyk paskowany (Argiope bruennichi) – gatunek pająka sieciowego z rodziny krzyżakowatych. Samice osiągają do 25 mm, samce tylko 7 mm. Pająk ten nazwę swą zawdzięcza ubarwieniu podobnemu do futra tygrysa. Głowotułów ma srebrzysty, odwłok zaś srebrzysty lub złotawy z czarnymi poprzecznymi prążkami.
Ze względu na wyraźne rozprzestrzenienie się tygrzyka w całym kraju w ostatnich 20 latach, jednocześnie braku stwierdzenia dla niego zagrożeń – gatunek został usunięty z listy gatunków objętych ochroną prawną w Polsce.
Zasięg występowania
Gatunek ten występuje w Europie w strefie umiarkowanej. W Polsce spotykany jest najliczniej na południu, głównie na porośniętych wysoką trawą, zarówno suchych, jak i wilgotnych łąkach, nieużytkach, skrajach młodników nad brzegami zbiorników wodnych, a nawet w ogrodach, bardzo często występuje na krzewach owocowych, takich jak malina. Ostatnio spotykany jest także w zbożu.
Dawniej ten palearktyczny gatunek występował w środkowej Europie na szczególnie ciepłych stanowiskach. Obecnie rozszerza zasięg i wyraźnie zwiększa swoją liczebność. Występuje na terenie całej Polski, w niektórych okolicach bywa bardzo liczny[2].
Sieć
Pajęczyna tygrzyka paskowanego jest duża, kolista, gęsto upleciona w płaszczyźnie pionowej, z charakterystycznym zygzakowatym szwem wzmacniającym (stabilimentum).
Pokarm
Tygrzyki żywią się tym, co złapią w sieć, głównie są to muchy, koniki polne, motyle i inne owady, pająk ten potrafi upolować nawet ważkę oraz osę i pszczołę (lecz gdy zostanie użądlony, umiera na miejscu). Jeden owad wystarczy tygrzykowi nawet na tydzień; gdy jest głodny, wisi sam na środku sieci i czeka na ofiarę.
Zachowanie
Okres godowy pająki przechodzą pod koniec lata[3]. Malutkie samce wysyłają sygnały – szarpnięcia nici, ostrożnie zbliżając się do samicy. Ta, jeśli jest gotowa do kopulacji, pozwala mu wśliznąć się pod odwłok. Na ogół zjada samca po kopulacji, czasami nawet w czasie jej trwania. Członek pozostaje w narządzie rozrodczym samicy. Później przędzie balonowy kokon, w którym wylęgają się, a następnie zimują młode pająki.
Zakładki